Przedsiębiorca, który udziela kredytu kupieckiego osobom trzecim, poprzez sprzedaż wierzytelności lub poprzez faktoring, może otrzymać płatność wcześniej niż termin płatności podany na fakturze. Obie usługi finansowe mają ten sam cel – szybkie uzyskanie finansowania. Ale pod wieloma innymi względami bardzo się różnią.
Jaki jest pożytek ze sprzedaży wierzytelności?
Przedmiotem umowy sprzedaży wierzytelności jest przeniesienie wierzytelności, zazwyczaj w drodze cesji. Firma sprzedająca wierzytelność określana jest jako cedent, a kupujący to cesjonariusz. Aby sprzedaż wierzytelności mogła dojść do skutku przeniesienie wierzytelności na cesjonariusza nie może być warunkowane zgodą dłużnika (brak klauzuli zakazu cesji), a wierzytelność musi zostać zweryfikowana u płatnika. Musi on potwierdzić, że otrzymał fakturę, z której wynika wierzytelność oraz uznać jej wysokość, termin płatności itp.
Umowa sprzedaży wierzytelności to transakcja, która polega na przeniesieniu jednej wierzytelności. Gdy klienci muszą składać kolejne faktury, aby otrzymać rabat, muszą za każdym razem podpisywać nową umowę sprzedaży.
Zazwyczaj będą to towary przedawnione i należne. Czyli towary, które zostały już sprzedane, a ich termin płatności już minął. Rachunki niewymagalne, które nie są płacone przed terminem, są często pozyskiwane poprzez usługi faktoringowe.
W jakim celu stosuje się faktoring?
Faktoring to finansowanie niewymagalnych faktur. Istnieje możliwość zawarcia umowy faktoringowej pomiędzy dostawcą a firmą finansową (faktorem), która wykupuje wierzytelność. Zatem umowa może być podpisana tylko raz. Jeśli dodatkowo zawarta zostanie do niej cesja generalna, to przekazywanie kolejnych faktur do finansowania odbywa się online bez konieczności podpisywania kolejnych dokumentów. Istnieje możliwość sprzedaży wierzytelności w drodze faktoringu. W takim przypadku można przypisać należności dla niektórych faktur do płatnika/dłużnika lub przypisać każdą należność. We wszystkich przypadkach czas oczekiwania na środki przez faktora jest bardzo krótki, a pieniądze trafiają na konto faktora w ciągu 24 godzin od złożenia faktury do finansowania.
Sprzedaż wierzytelności vs. faktoring – Różnica między nimi wynika z długości okresu regresu
Czym różnią się umowy sprzedaży wierzytelności od umów faktoringowych? Jedną z istotnych różnic jest to, jak długi jest okres regresu. Możliwe jest skrócenie okresu regresu w przypadku, gdy dłużnik/płatnik fabryczny nie dokona zapłaty w terminie płatności. Jest to moment, w którym otrzymane pieniądze są zwracane firmie finansowej przez sprzedawcę wierzytelności lub faktora. W przypadku umowy faktoringowej występuje grace period, czyli dodatkowy okres czasu dla płatnika faktoringu na spłatę zobowiązania. Jeśli masz umowę sprzedaży długu, nie powinieneś dawać sobie okresu karencji.
Normalnym jest, że w naszej firmie okres regresu przy faktoringu wynosi 7 dni. Jeśli chodzi o sprzedaż należności, to czas ten upływa np. po 60 dniach. Zdarza się, że dłużnik jest zobowiązany do zwrotu środków nabywcy wierzytelności dopiero po potwierdzeniu niewypłacalności powoda.
W niektórych sytuacjach, ze względu na dłuższy okres karencji, który jest zawarty w umowach sprzedaży, może wydawać się korzystniejszym rozwiązaniem niż faktoring. Z drugiej strony warto rozważyć ryzyko konieczności zwrotu, np. po roku, całej wpłaconej kwoty plus ewentualne dodatkowe koszty, które są zawarte w umowie kupna.
Sprzedaż wierzytelności vs. faktoring – istnieje różnica w sposobie naliczania wynagrodzenia
Faktoring powinien być traktowany jako usługa długoterminowa i powtarzalna, aby koszty i ryzyko były rozłożone na długi czas. Istnieje opłata faktoringowa, która jest głównym kosztem usługi. Opłata naliczana jest tylko za okres finansowania, począwszy od dnia, w którym pieniądze zostały przekazane klientowi. Jest ona pobierana od klienta po raz pierwszy i kończy się w dniu, w którym płatnik zwróci pożyczone pieniądze.
Sprzedaż wierzytelności jest zdarzeniem jednorazowym i podlega temu samemu złożonemu procesowi decyzyjnemu, któremu podlegają czynniki. W umowie sprzedaży pracownik otrzymuje rabat, a kwota wierzytelności jest potrącana. Gdy to ta osoba będzie odbierała pieniądze, to otrzyma pieniądze, które ta osoba zgodziła się zapłacić, niezależnie od tego, czy dłużnik ma termin płatności, czy nie. Czyli na dodatek do kosztów transakcji trzeba zapłacić podatek pcc od kwoty przekazanej przez firmę finansową.
Podsumowując, można stwierdzić, że faktoring wiąże się z niższymi kosztami dla zbywcy wierzytelności, w porównaniu do sprzedaży wierzytelności.
Sprzedaż wierzytelności vs. faktoring, a różnica w kosztach opóźnienia w spłacie
W przypadku umowy sprzedaży konieczne jest wcześniejsze poznanie kosztów obsługi zakupu długu. Osoba, która otrzymała cesję nie ma możliwości naliczania dodatkowych opłat, jeśli dłużnik spóźnia się ze spłatą zobowiązania. Trzeba jednak znać regulamin, który jest zawarty w umowie sprzedaży. Na przykład mogą być kary za taką sytuację. Zawsze istnieje ryzyko opóźnień w płatnościach. To jest koszt ponoszenia tego ryzyka i ten koszt ponoszenia tego ryzyka jest wliczony w cenę usługi zakupu długu, niezależnie od tego, czy to się stanie, czy nie.
Jeśli chodzi o faktoring, to jest odwrotnie. Wynagrodzenie jest ściśle powiązane z liczbą dni, na które osoby zostały sfinansowane. Im szybciej płatnicy faktoringowi spłacają ratę, tym niższy koszt faktoringu. Możliwe, że umowa o faktoring będzie zawierała również dodatkowe opłaty i prowizje wypłacane w okresie karencji i regresu, dlatego ważne jest, abyś uwzględnił je przy obliczaniu kosztów faktoringu.